Vince Rooij
Eenzaam christen in de honkbalwereld
Iedere jonge honkballer droomt van Amerika. En dus toogVince Rooi al op zijn zestiende richting het baseball–walhalla. Prof worden, Major League spelen en tussen de grote jongens acteren. Inmiddels is Rooi 29 en een belangrijke speler voor de Kinheim uit Haarlem. Terug in Nederland dus. Het verhaal van een christen,eenzaam in de honkbalwereld, van wiede droom uiteenspatte, maarbij wievan teleurstelling nooit echt sprake was.
De droom kwam niet uit. Acht jaar probeerde hij het als prof in de Amerikaanse eerste divisie voor het honkbal, de Minor League. Slechte seizoenen wisselden te vaak goede seizoenen af, vooral ook door blessures. En dus klopte er nooit een Major League club aan de deur. “Mijn doel heb ik niet gehaald, mijn droom is niet uitgekomen. Zo simpel is het”, zegt hij, vijf jaar nadat hij terugkwam naar Nederland.
Oproep in de kerk
Als jonge puber vertrok hij al naar Amerika. Omstreeks de tijd ook dat hij een belangrijke keuze maakte. Hij koos voor God. “Mijn moeder nam me altijd mee naar de kerk. En ik geloofde ook wel, maar niet bewust. Ik volgde Jezus niet. Ik vond dat ik een keuze moest maken en juist op het moment dat ik daar tegenaan zat te hikken, werd er een oproep gedaan in de kerk. Het was net alsof ik een duw in de rug kreeg. Ik ging naar voren en gaf mijn leven aan Jezus.”
Concreet betekende dat in ieder geval dat Rooi de teleurstelling van het mislukte Amerikaanse avontuur kon verwerken. “Ik had er heel veel voor gedaan en gelaten. Amper mijn Mavo afgemaakt en toen weg van huis. Toen ik geen club meer had in Amerika dacht ik: ‘Hoe moet ik mijn gezin onderhouden straks, zonder opleiding?’ Alle toekomstplannen moest ik opgeven. Want de kans dat ik alsnog zou slagenin Amerika waser niet meer.”
“Ik dacht dat ik helemaal kapot uit Amerika terug zou komen, maar niets was minder waar. Dat kan alleen maar God zijn, die me die vrede gaf.”
Teleurstelling en rust
Voorbeelden genoeg van sportmensen die een dergelijke teleurstelling niet kunnen verwerken. Rooi kon dat wel. “Ik had eerlijk gezegd verwacht dat de klap groter zou zijn. God heeft me geleerd me niet zo druk te maken, want dat zit wel in me. Hij geeft me het gevoel dat ik niet alleen ben, ik ervaar rust en vrede. Het is alsof Hij zegt: ‘Het komt vanzelf goed’. God regelt het.”
En dat blijkt. Inmiddels is Rooi een vaste waarde in het Nederlandse team en speelt hij voor eenvan de grootste clubs in de Nederlandse competitie. “Ik geniet volop van het spel, van het feit dat ik voor het Nederlandse team uit mag komen, van de talenten die ik heb gekregen. Ik wil dit nog zolang mogelijk blijven doen. Waarschijnlijk moet ik gewoon niet in de US zijn, maar hier. ”
Falen
In de mentale sport diehonkbal is, worstelde hij wel eens met falen. “Ik heb moeten leren dat ik bepaalde dingen niet onder controle heb. Dat ik niet altijd succes zal hebben. Ik dacht een tijdje dat ik vaker succes zou moeten hebben, omdat ik christen ben, omdat God aan mijn zij is. Dat is natuurlijk een rare kijk op de zaak, maar zo zag ik het wel. Maar ik heb geleerd om dat niet meer te doen.”
“God geeft me rust. Als ik faal, als ik een keer niet geselecteerd word voor het Nederlandse team. Ik ben dan even boos, maar kan het snel weer loslaten. Ik dacht dat ik helemaal kapot uit Amerika terug zou komen, maar niets was minder waar. Dat kan alleen maar God zijn, die me die vrede gaf.”
Vrouw met principes
Niet alleen sportief werd Rooi gezegend. Toen hij terugkwam uit de Verenigde Staten, voelde hij de behoefte aan een vrouw aan zijn zijde. “Ik had dat heel lang uitgesteld. Ik wilde me focussen op het honkbal, geen afleiding. Ik zag de andere jongens wél met vriendinnen en begon ook te verlangen naar iemand om alles mee te delen.”
Rooi is een man van principes. “Vanaf dat ik bewust God ging volgen, wist ik wat hij van mij verlangde. Het bed niet delen met een vrouw, voordat ik getrouwd zou zijn. Ik wil gewoon zo heilig mogelijk leven voor God.” Op het moment dat hij terugkomt in Nederland en weer naar zijn vertrouwde kerk gaat, ontmoet hij daar een vrouw die er net voor het eerst komt.
“Het was alsof God tegen me zei: ‘Dezevrouw heb ik voor je apart gezet.’En het mooie is, ze had hetzelfde principe. Ik was haar eerste vriend, zij mijn eerste vriendin. Ik ben gaan bidden en vasten om de bevestiging of dit echt mijn vrouw mocht worden. Vanaf toen werden mijn gevoelens voor haar alleen maar sterker.”
Een jaar later trouwen ze. “Alle mensen in onze omgeving zien dat wij ‘iets unieks hebben’. Mensen die God niet kennen, kunnen het niet onder woorden brengen. Christenen zien dat wij gezegend worden. Ik wil niet zeggen dat we beter zijn dan anderen, maar ik weet gewoon dat God onze keuze om rein te blijven zegent.”
Vince Rooi en zijn vrouw maakten een betekenisvol statement in een wereld waarin een pure omgang tussen man en vrouw niet meer wordt gezien als uitgangspunt voor het huwelijk. Makkelijk was het niet altijd, geeft hij toe. Voordat hij trouwde maakten collega’s nog wel eens een dolletje met Rooi. “Ofik wel een echte man was, vroegen ze zich dan af. Je kent het wel, je wordt voor homo uitgemaakt. Achteraf sprak ik een jongen die voorop liep bij het maken van grapjes. Ik was voor hem een voorbeeld geweest.”
Levenswandel als getuigenis
Dat is typisch Vince Rooi. Hij is geen rasevangelist, die iedere gelegenheid aangrijpt om het woord te verkondigen. Zijn getuigenis is zijn levenswandel. “Ik trok een tijdje op met een jongen in Amerika. Hij had respect voor me, zei hij, maar het geloof was niet voor hem. We hadden er wel eens gesprekken over, hij maakte mee hoe ik leefde. We gingen allebei onze weg. Een tijdje terug stuurde hij een bericht via Facebook. Dat hij samen met zijn vrouw christen was geworden en dat ik zo belangrijk voor hem geweest was. Dat hij mede dankzij mij tot geloof was gekomen.”
“Ik twijfelde wel eens, of ik wel genoeg deed als christen. Ik ben niet zo’n prater.”
De bevestiging doet Rooi goed. “Ik twijfelde wel eens, of ik wel genoeg deed als christen. Ik ben niet zo’n prater. Als mensen ernaarvragen, vertel ik wel, ik schaam me dan niet. Maar ik begin er ook niet zomaar zelf over. Mede door zulke berichten voel ik me dan bevestigd in hoe ik het doe. God gebruikt iedereen op een andere manier en mij op deze.”
Overal christen
God gebruikt Rooi vooral door te laten zien dat het anders kan. “Ik probeer gewoon mijn christen-zijn uit te dragen. Iedereen weet het. Ze zien me vaak bidden, ik vloek niet, praat over sommige onderwerpen niet mee. Probeer een voorbeeld te zijn. Het is grappig te zien hoe ze rekening met me houden, dat ze zich inhouden als ik er ben.”
“Maar ik ga het niet opdringen. Ik hoop dat ze enthousiast worden als ze mijn vreugde en vrede zien. Dat ze zien hoe goed God voor mij is en dat ze er zelf ook voor open gaan staan en de keuze voor Hem maken. Het feit dat velen naar me toe komen met vragen geeft aan dat er ook velen zijn die naar God verlangen.”
De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig, zo zegt een gevleugelde tekst in de Bijbel. Zo is het in de honkbalwereld. “Ik ken eigenlijk geen honkballer die overtuigd christen is, behalve mijzelf.” Misschien moest Rooi daarom wel terug naar Nederland. Geen American dream, maar een Nederlands zendingsveld.